یک داستانِ بی سَر و تَه در راهی که نه میشد از سر نوشت، نه از ته گرفت، و نه چندان کاری در آن انجام داد، هر چند چندان بی سرانجام نبود:
یارو در تختش کنار بالش اش یک ظرف پلاستیکی گذاشته بود. ازش پرسیدند این چیه؟ گفت این رو گذاشتم که وقتی در خوابم، از اصابت اشعه ی برق به سَر و تَه م جلوگیری کنه. گفتند چی؟! گفت آخه گاهی بهم احساس آینشتاینی دست میده. صبح که بیدار میشم می بینم همه موهام سیخ شده اند هوا. بهش گفتند عزیزم، بجای این کارها برو یک قوطی ژل بخر بمال به موهات! ابله!
(اگر خیلی سوررئال بود، ببخشید.)
نوامبر 2021
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر